Wat als jouw omgeving niet meebeweegt?
Het is de vraag die het laat schuren in je eigen ontwikkeling en die je tegenhoudt je eigen stappen te zetten: wat als mijn beweging niet meebeweegt? Terechte vraag. Wat dan?
Ik ken hem zelf ook. Voor mij zat het in de angst om alleen te staan.
De realiteit? Ik sta niet alleen. Ja er zijn wat mensen die me misschien niet helemaal begrijpen. Die niet begrijpen wat die analytische corporate tijger van vroeger nu toch allemaal doet met hartgedragen leiderschap.
En I don’t care. Nou ja… dat zeg ik wel zo stoer maar dat is niet 100% waar.
Het doet me wel wat, dat gevoel van afwijzing. Ik laat het alleen mijn acties niet bepalen en ik raak er niet helemaal van slag door. Omdat mijn keuzes kloppend zijn, voor mij.
Hoe dit voor jou werkt? Onderzoek eens wat er achter je vraag zit.
🟡 Is het een verlangen om te delen in het proces van jouw persoonlijke ontwikkeling maar stuit je op oordeel of onbegrip? Je hoopt op meer aansluiting
🟡 Ben je van mening dat het pad dat jij loopt het enige pad is? Vind je dat mensen die dat pad niet lopen niet alles eruit halen wat erin zit? Eeuwig zonde. Of zoek je bevestiging?
🟡 Wil je gewoon gezien worden in je ontwikkeling? Je omgeving ziet jou alleen maar beter begrenzen, bewuster kiezen en balans houden. Vaker dingen niet doen die de ander wel fijn vond. Je bent gestopt met jezelf wegcijferen. Het kan weerstand oproepen die je niet meer wilt. Of je wil gewoon de credits (en terecht 😉!)
Het kan van alles zijn. Herken je de 'wat als' gedachte bij jezelf in jouw persoonlijke ontwikkeling? Kijk eens wat daarachter zit. En wat je nodig hebt om er oké mee te zijn (ook als je het niet zou krijgen).
Zicht krijgen op deze gedachten en verlangens helpt jou niet alleen je eigen plek innemen, maar daar ook te blijven staan. No matter what. Ook die stap zetten naar een stevige basis in jezelf?